martes, 29 de diciembre de 2015

Tiempos de Navidad


СА СЬВЯТАМ БОЖАГА НАРАДЖЭНЬНЯ!

Christmas time - Celebration of the Divine Liturgy of St. John Chrysostom in "Recanto Vida Nova Ortodoxo" in San Pablo, Brazil, by Rvmo.  Archimandrite KYRILOS of Slavic Belarusian Orthodox Church Abroad.-


 
 Reverendísimo Archimandrita KYRILOS

 Proyecto: Recanto Vida Nova Ortodoxo


  Proyecto: Recanto Vida Nova Ortodoxo


  Proyecto: Recanto Vida Nova Ortodoxo


Iglesia Ortodoxa Bielorrusa Eslava en el Extranjero
American Orthodox Catholic Church
American World Patriarchs

Mensaje de Navidad de Su Beatitud Athanasios 1º Aloysios 2015


СА СЬВЯТАМ БОЖАГА НАРАДЖЭНЬНЯ!



Mensaje de Su Beatitud ATHANASIOS 1º ALOYSIOS, Patriarca Católico Ortodoxo Ecuménico de las Américas, Eurasia, Africa y Oceania de la Iglesia Ortodoxa Bielorrusa Eslava en el Extranjero, sucesión de la American Orthodox Catholic Church, y miembro del American World Patriarchs




É Natal

 Eis o mistério do natal; eis o grito jubiloso do Apóstolo Paulo: “A graça de Deus, nosso Salvador, apareceu a todos os homens... Apareceu a bondade e o amor de Deus nosso Salvador pelo homem”.

Esta é a feliz nova, a “grande alegria” que o Anjo leva aos pastores; “nasceu-nos hoje na cidade de David um salvador que é Cristo Senhor”.

Sim, nasceu o Salvador, Príncipe da Paz, Pai do século futuro! Já fazem mais de dois mil anos que nasceu nosso Salvador, mas o homem ainda não aprendeu a amar e respeitar uns aos outros, podemos ver que esta faltando no mundo entre os homens saber festejar o nascimento do Deus da Paz. 

O mundo ainda sofre com a falta de amor, respeito, caridade e honestidade.

Mas é Natal, vamos juntos festejar o nascimento de Jesus e juntos rezarmos para que seja feita a vontade de Deus nosso Criador.

Vamos juntos rezar para que o homem realmente respeite a natureza e deixem de lado a ganância, e se respeitem entre si, para que a humanidade possa continuar sua jornada com segurança, e paz duradoura.

Desejamos a todos um Feliz Natal de 2015 e um próspero ano de 2016.


             S. B. Athanásios Iº Aloysios

Patriarca da Igreja Ortodoxa Bielorussa Eslava no Estrangeiro e todo nosso clero.


Igreja Ortodoxa Bielorrussa Eslava no Estrangeiro.
Catedral Monastério: Rua Lopes de Medeiros, 375 –
08275-430- S. Paulo – SP- Brasil - WWW.panaghia.org.br

martes, 15 de diciembre de 2015

Sveti Sinod Grčke Pravoslavne Crkve priznao Hrvatsku Pravoslavnu Crkvu




Sveti Sinod Grčke Pravoslavne Crkve priznao Hrvatsku Pravoslavnu Crkvu

 Vladika Andrija Bonifacije pravim imenom Andrija Skurić




Po zadnjem popisu stanovništva, u Hrvatskoj se 16.647 osoba izjasnilo Hrvatima pravoslavcima. Iako se u pravoslavlju Crkva veže za državu, na žalost ti Hrvati, kao pripadnici većinskog narod u svojoj državi, do danas nemaju svoju Hrvatsku pravoslavnu Crkvu (HPC), a manjine u Hrvatskoj poput Srba, Bugara, Makedonaca i Crnogoraca imaju svoju pravoslavnu Crkvu. To među ostalima piše Andrija Škulić, svećenik i prvi episkop Zagrebačko-Osiječki mons. Dorotej, koji je kao prvi Hrvat i hrvatski branitelj zasjeo na čelu Hrvatske Pravoslavne Crkve.

Hrvatska pravoslavna Crkva, koja je osnovana 03. travnja 1942. godine, je obnovljena je 2013. godine. Sjedište joj je u Zadru. Početkom 2014. Hrvatska pravoslavna Crkva dobiva Dekret-Ukaz od Svetog Sinoda za ponovnu službeno djelovanje HPC, što se označava kao novi početak, a zapravo nastavak djelovanja HPC nakon više od 70 godina od njena osnivanja.

U razdoblju od 1945. do 1990. HPC je prošla slično kao i Hrvatska katolička Crkva. Kao i mnogi katolički svećenici, i pastiri Hrvatske pravoslavne Crkve su nemilosrdno i zločinački pobijeni od strane jugokomunista po naredbi J.B.Tita. Među ubijenima je bio i prvi čovjek tadašnje HPC patrijarh Germogen.

 Vladika Andrija Bonifacije

Uspostavom Republike Hrvatske, sam prvi hrvatski predsjednik dr. Franjo Tuđman je u jednom od svojih govora spomenuo potrebu ponovnog pokretanja HPC-e, jer je od 1945.- 1990. Srpska pravoslavna Crkva neopavdano bila simbol za pravoslavlje u Hrvatskoj.

Unatoč dostavljanju dokumentacije od ožujka 2014. te brojnim zahtjevima, Ministarstvo uprave RH, na čelu sa ministrom Arsenom Baukom, izdaju negativna riješenje i do danas odbijaju priznati HPC u Hrvatskoj.

U međuvremenu, njegova Svetost Patrijarh SB Atanazija Alojzija I iz Bjeloruske pravoslavne Crkva u dijaspori dodjeljuje autonomiju sadašnjoj HPC, te se za episkopa (biskupa) Hrvatske pravoslavne Crkve zaređuje Andriju Skurića kao prvog Hrvata s naslovom Njegovo Visokoprvosvećenstvo Vladika Andrija Bonifacije. Novi episkop u svom prvom obraćanju hrvatskim pravoslavnim vjernicima, što je tada prenio i Fenix, poručio je:„Mi smo Hrvati pravoslavci, nismo Srbi“.



 Vladika Andrija Bonifacije (u sredini) sa episkopima Grčke Pravoslavne Crkve


Zahvaljujući upornošću Vladike Andrije Bonifacije, mnoge pravoslavne crkve sklapaju „vanjsko zajedništvo“ ili „intercommunion“ sa Hrvatskom pravoslavnom Crkvom. Među zadnjima, vanjsko zajedništvo je prije nekoliko dana iskazao i Sveti Sinod Grčke pravoslavne Crkve ( G.O.C.). U poslanom dopisu HPC, dostavljena nam je mail adresa na koju im se može pisati (hrv.ipc@gmail.com) i broj telefona (00385 95 54 832) na koji ih se može nazvati.

Fenix / Stjepan Ivan Mandić





lunes, 14 de diciembre de 2015

Некралог па архіяпіскапу Юрыю (Эмігідыюшу Рыжаму)


 НЕКРАЛОГ

 
+++Юрыю (Эмігідыюшу Рыжаму)


29 лістапада 2015 г. перастала біцца сэрца архіяпіскапа Юрыя (Эмігідыюша Рыжага) – чалавека, які прысьвяціў усяго сябе служэньню Богу і Бацькаўшчыне-Беларусі.

Уладыка Юры нарадзіўся 5 жніўня 1933 году ў дружнай сялянскай сям’і на хутары паблізу вёскі Латыгала Пастаўскага павету Віленскага ваяводства (Заходняя Беларусь). Цяпер гэта Глыбоцкі раён Віцебскай вобласьці.

Бацька, Франук Рыжы, за актыўную нацыянальна-патрыятычную беларускую дзейнасьць старэйшага сына Ўладзіслава быў забіты партызанамі-НКВДыстамі ў 1942 годзе. З-за гэта ж і маці, Юзэфа Рыжая, атрымала ў 1945 годзе дзесяць гадоў папраўчых лагераў.

У 1946 годзе дванаццацігадовы Эмігідыюш разам са старэйшай сястрой Стафаніяй (сям’я “ворагаў народу”) быў вымушаны выехаць у Польшчу. Фактычна гэта была дэпартацыя.

Польскі перыяд жыцьця будучага ўладыкі доўжыўся трыццаць гадоў. У цяжкай сялянскай працы прайшло ягонае юнацтва. З пачаткам калектывізацыі (было і ў Польшчы такое) ў 1950 годзе Эмігідыюш Рыжы перабраўся ў Кашалін, затым у Слупск, дзе спалучаў працу з вучобай ў вячэрняй школе.

 Сусьветнага Амерыканскага Патрыярхату (АСП)



На пачатку 60-х гадоў атрымаў дыплом інжынера. Ад таго ж часу жыў у горадзе Ўстка (балтыйскае ўзьбярэжжа) і працаваў на розных пасадах ва ўпраўленьні гарадскога будаўніцтва, падтрымліваў суязь з нацыянальнымі беларускімі суполкамі Польшчы.

Па запрашэньні брата Ўладзіслава Эмігідыюш Рыжы ў 1976 годзе выехаў у Амэрыку, дзе пражыў усё астатняе жыцьцё.

У пачатку 1977 году, адчуўшы Божае пакліканьне, ён паступае ў духоўную семінарыю, высьвячаецца на сьвятара і далучаецца да хрысьціянскай душпастырскай справы свайго брата Ўладзіслава Рыжы-Рызскага (1925 – 1978), доктара тэалёгіі, заснавальніка і кіраўніка Сусьветнага Амерыканскага Патрыярхату (АСП) і Беларускай Народнай Праваслаўнай Царквы, стваральніка Ўніверсітэту народаў Амэрыкі, і інстытута беларусаведы імя Ільва Сапегі, выдаўца і рэдактара духоўнай перыёдыкі, аўтара шэрагу багаслоўскіх працаў і літаратурных твораў.

У 1978 годзе Эмігідыюш Рыжы быў высьвячаны на япіскапа. Хіратонію зьдзесьнілі патрыярх АСП Уладзіслаў (Рыжы-Рызскі) і мітрапаліт Пётр (Журавецкі). Праз паўгода ўладыка Юры быў падвышаны да сана архіяпіскапа. Пасьля сьмерці Ўладзіслаа (Рыжы-Рыскага) Сабор АСП надаў архіяпіскапу Юрыю тытул Апостальскага адміністратара. Япархіі і асобныя прыходы АСП сёньня існуюць у шэрагу краін, але найбуйнейшыя ў Паўднёвай і Цэнтральный Амэрыцы.



 1993 – Беларусь.


1993 – Беларусь.



Архіяпіскап Юры адзін з заснавальнікаў на Бацькаўшчыне духоўнага супраціву маскоўскай рэлігійнай экспансіі. У 1993 г. ўпершыню пасьля амаль паўвекавога выгнаньня наведаў Беларусь. Затым прыяжджаў у родны край кожны год . Рабіў гэта 10 гадоў запар. З ініцыятывы і пры непасрэдным удзеле ўладыкі на Бацькаўшчыне пачала дзейнічаць Беларуская Праваслаўная Народная Царква. Так, у 1994 годзе пачаліся багаслужбы ў менскай парафіі Сьвятой Афрасіні Полацкай, у 1995 г. выходзіць з друку першы нумар царкоўнага інфармацыйнага бюлетэню “Голас царквы беларускай”. 1996 г. – пераход ва ўлоньне БПНЦ парафіі Сьвятога вялікапакутніка і лекара Панцеляймона зь Ліды. Пачатак дзейнасьці парафіі і адбудова старажытнага храму ў гонар Найсьяцейшай Маці Божай у Сёмкавым Гарадку. Адкрыцьцё парафіі ў старадаўняй Пакроўскай царкве вёскі Строчычы пад Менскам. 1997 г. – у новазбудаванай капліцы адчыняе дзьверы парафія Сьвятога Кірылы Тураўскага ў Слоніме. 1999 г. – пачатак службы і будаўніцтвасвайго храму ў парафіі Сьвятой Афрасіні Полацкай у пасёлку Пагранічны на Гарадзеншчыне. 2000 г. – утвараюцца царкоўныя суполкі ў Горадні і Зельве. 2002 г.– пачынае дзейнічаць парафія сьвятога Юр’я ў вёсцы Шчомысьліца Менскага раёну.

На жаль, сёньня бальшыня гэтых хрысьціянскіх беларускіх асяродкаў зьнішчаная ўладамі.

Апошні раз архіяпіскап Юры наведаў Беларусь у ліпені 2013 году, дзе акрамя сустрэч зь вернікамі браў удзел у працы VI зьезду беларусаў сьвету.

У кастрычніку 2014 адбыўся апошні архіпастырскі візіт архіяпіскапа Юрыя. Ён наведаў аднаверцаў з Беларускай Славянскай Праваслаўнай Царвы ў Аргенціне.


 2014 – Беларускай Славянскай Праваслаўнай Царвы ў Аргенціне.


 2014 – Беларускай Славянскай Праваслаўнай Царвы ў Аргенціне.


 2014 – Беларускай Славянскай Праваслаўнай Царвы ў Аргенціне.


У 2003 годзе выйшла з друку кніга ўспамінаў і разважаньняў архіяпіскапа Юрыя “Мой крыж”. У альманаху “Беларус” апублікаваныя шэраг ягоных апавяданьняў.

Архіяпіскап Юры займаў заўсёды актыўную грамадскую пазіцыю. Удзельнічаў у працы Беларуска-Амерыканскага Задзіночаньня, выбіраўся сябрам рады нью-ёрскага аддзелу гэтай арганізацыі.

Вечная памяць архіяпіскапу Юрыю. Няхай Госпад Бог супакоіць ягоную душу.
Спачуваньні родным і блізкім людзям.

Вечная памяць
Вечная памяць
Вечная памяць